Het oneindige spel
Onlangs las ik het nieuwe boek van Simon Sinek “The infinite Game” (Het oneindige spel). We kennen Sinek allemaal wel van zijn golden circle met de Why, How, What. Het is super interessant wat Sinek nu weer bespreekt, namelijk dat het spel dat we met elkaar spelen oneindig is. En ik moest direct denken aan ons werk binnen het maatschappelijk domein. Wat Sinek aangeeft is dat werken in de wereld van tegenwoordig bij wijze van spreken geen voetbalwedstrijd meer is. Een voetbalwedstrijd kent winnaars en verliezers, maar kent ook een duidelijke begrenzing: twee wedstrijddelen met een pauze, een scheidsrechter die de regels in acht neemt. En uiteindelijk heeft er iemand gewonnen en verloren en dan is het spel voorbij. De stand wordt opgeschreven en we gaan naar de volgende wedstrijd.
Het lijkt weleens alsof veel mensen op die manier leven. Ze denken dat het leven een wedstrijd is. Denk daarbij aan de hoge eisen binnen het onderwijs die wij kinderen opleggen, een VMBO diploma vinden we al snel minder waard dan een briefje van het VWO. Hetzelfde zie ik bij organisaties. Interessant voorbeeld dat Simon geeft gaat over Apple en Microsoft. Hij gaf een lezing bij Microsoft en hij hoorde de mensen bij Microsoft alleen maar roepen “we have to beat Apple”. In diezelfde week gaf hij ook een seminar bij Apple en tot zijn verbazing hoorde hij daar niets over Microsoft. Het enige dat werd gezegd is “ we have to improve education”.
Het verschil zit hem dus heel duidelijk hierin: houd je je bezig met de vorm, namelijk die wedstrijd, of houd je je bezig met de inhoud (betekenis), namelijk dat wat je met elkaar wilt bereiken. Ik denk dat het een interessant inzicht is dat ons verder kan brengen. Zeker in het maatschappelijke domein zie je dat er door de invloed van commerciële denkwijzen veel goeds bereikt wordt, maar dat er ook inzicht ontstaat dat niet alles wat in de markt werkt ook in het maatschappelijk domein werkt. De zogenaamde marktwerking deed geen goed in het openbaar vervoer of in het onderwijs. We zien telkens weer dat wanneer het gaat over veel geld verdienen – en dat het succes ook uitgelegd wordt in euro’s in plaats van in waarde toevoegen aan de samenleving – er een leegte ontstaat. En dat de mensen in die organisaties deze leegte voelen als een groot gemis.
Kortom: het spel waar we met elkaar in zitten is een oneindig spel. Het gaat niet over winnen of verliezen maar het gaat over de inhoud van wat we doen. Misschien zelfs wel de wereld ietsjes mooier achter laten dan hoe we hem aantroffen. En de overtuiging hebben dat we niet het eeuwige leven hebben maar een tijdelijke taak vervullen en dat we die taak alleen maar met elkaar samen kunnen volbrengen en dat nog vele generaties na ons zullen volgen.
